«ΕΓΩ έφταιγα… ΕΓΩ δεν έπρεπε να φέρω αντίρρηση, αλλά απλά να υπακούσω…. ΕΓΩ δεν έπρεπε να πω όχι… ΕΓΩ δεν έπρεπε να τον νευριάσω… ΕΓΩ δεν έπρεπε να ντυθώ μ΄ αυτόν τον τρόπο αφού δεν τον εγκρίνει… ΕΓΩ δεν έχω δική μου γνώμη, αφού ο άντρας μου ξέρει καλύτερα… και τώρα να τα αποτελέσματα! Πάλι άκουσε η γειτονιά τις φωνές του, πάλι θα δουν οι γνωστοί μας τα σημάδια στο πρόσωπό μου, πάλι θα ρωτάνε τι έπαθα και γιατί; Πάλι θα πρέπει να εμπνευστώ μια νέα πειστική ιστορία για να μην τον κατηγορήσει κανείς. Αφού ΕΓΩ έφταιγα… Δεν θα ξανασυμβεί, έτσι δεν είναι; Ήταν η τελευταία φορά και δεν το ήθελε, θ΄ αλλάξει! Δεν ήταν πάντα έτσι. Θα ξαναγίνει όπως παλιά. Τώρα θα είναι αλλιώς».
Θα ξανασυμβεί, γιατί δεν φταις εσύ αλλά εκείνος. Γιατί την επόμενη φορά θα υπάρξει κάποια άλλη, όχι αιτία, αλλά αφορμή. Πάντα είναι η τελευταία φορά, αλλά έχουν υπάρξει πολλές τελευταίες φορές και θα υπάρξουν άλλες τόσες. Δεν θ΄ αλλάξει, γιατί ήταν πάντα έτσι. Γιατί έκρυβε αυτό που είναι ή εσύ δεν ήθελες να το δεις. Όσο το αφήνεις, αυτό θα γίνεται χειρότερο και πιο επικίνδυνο, μέχρι τη στιγμή που δεν θα υπάρχει γυρισμός. Φταίει εκείνος που μεγάλωσε μ΄ αυτόν τον τρόπο ή διαμόρφωσε αυτόν τον χαρακτήρα στην πορεία. Φταίει εκείνος που η κοινωνία τον αφήνει ελεύθερο, δεν ασχολείται και εθελοτυφλεί γιατί δεν την αφορά. Πρέπει να σωπάσεις και να μείνεις για χάρη του κόσμου στον οποίο θα χρειαστεί ν΄ απολογηθείς για τα λάθη του; Για χάρη των οικογενειών σας που θα στενοχωρηθούν; Για χάρη των παιδιών σας που αν δεν έχουν καταλάβει θα πέσουν από το σύννεφο στο οποίο έχεις φροντίσει να ζουν;
ΟΧΙ! Πρέπει να μιλήσεις για ΄σένα! ΟΧΙ! Πρέπει να φύγεις για ΄σένα. Γιατί τη ζωή σου δεν την χρωστάς σε κανέναν. Γιατί αύριο θα είναι κάποια άλλη γυναίκα, κάποιος φίλος ή συγγενής ή ακόμα και τα παιδιά σου, τα οποία νομίζεις ότι προστατεύεις με τη σιωπή σου. Η βία γεννά κι άλλη βία. Η μια μορφή οδηγεί σ΄ άλλη χειρότερη. Η ψυχολογική βία οδηγεί στη σωματική και αυτή σε κίνδυνο ζωής. Σκέφτεσαι ότι δεν πειράζει που οι φωνές του διαλύουν το μυαλό σου και την ψυχή σου, αφού θα ξεχάσεις. Δεν πειράζει που έχεις σημάδια στο πρόσωπο και στο κορμί σου, αφού θα περάσουν, θα θεραπευτούν.
ΠΕΙΡΑΖΕΙ! Γιατί το μυαλό σου, η ψυχή σου και το σώμα σου σου ανήκουν. Γιατί, ακόμα κι αν περνάει ο καιρός και τα σημάδια, η ψυχή δεν θεραπεύεται και το μυαλό δεν ξεχνά. Γιατί χάνεις σιγά σιγά τον εαυτό σου και δεν το αντιλαμβάνεσαι, μέχρι που είναι πια πολύ αργά και έχεις μάθει πια να ζεις σαν μια σκιά. Όχι να ζεις, αλλά να επιβιώνεις. Κάθε μέρα είναι για εσένα αγώνας επιβίωσης και δεν ξέρεις ποια θα είναι η τελευταία. Δεν είσαι μόνη! ΜΙΛΑ! Βρες τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου, γιατί σίγουρα έχεις, αφού άντεξες όλα αυτά. ΜΗ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ! Πάρε πίσω τον εαυτό σου και τη ζωή σου. Μη γίνεσαι σύμμαχος της βίας αλλά εχθρός της. Πολέμησε την και θεράπευσε την ψυχή σου.
Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ! ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ! ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ SOS 15900. Σε περιμένει ασφάλεια και προστασία και μια νέα ζωή. Κάνε αυτό που πρέπει γιατί το χρωστάς στον εαυτό σου!
Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ! ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ! ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ SOS 15900. Σε περιμένει ασφάλεια και προστασία και μια νέα ζωή. Κάνε αυτό που πρέπει γιατί το χρωστάς στον εαυτό σου!